Het is spijtig dat we elkaar als maatschappij- en kerk-kritische theologen niet kunnen ontmoeten. Bij digitale ontmoetingen en boeken lezen ontbreekt het toevallige van de socialiteit, met de rijkdom van impulsen en ideeën. Maar ik ervaar Ophef wel als ‘geschrift bij de tijd’, als een steun voor onderweg. Ik hoop dat de lezers dat ook zo ervaren.Maatschappijkritiek en kerkkritiek gaan samen op. Dat werd ik me weer bewust toen ik het laatste nummer van ‘Petrus’ doorbladerde – het kwartaalblad dat smoel geeft aan de Protestantse kerk. Goed gevonden, die naam, die zo wordt uitgelegd: “Soms doet de kerk denken aan Petrus, die visser, vriend en volgeling van Jezus. Sterk als een rots en tegelijk zwak en feilbaar. Net zoals de mensen in de kerk soms moedig, soms overmoedig, soms te voorzichtig.” Deze typeringen geven prima weer wat de lezer in het blad tegenkomt, persoonlijke verhalen van kerkelijk actieve, jonge en oudere mensen – en Karel Eykman duikt ook opeens op!
De hele breedte van de kerk moet in zo’n profielblad aanwezig zijn. Dat begrijp ik, maar ik vind het ook pijnlijk. De valkuil van de reductie van geloof tot een persoonlijke zoektocht is dan kennelijk niet te vermijden, met dus ook onbetwijfelde geloofsstelligheden en de bijbels-theologisch zwakke oneliners uit de sfeer van de Alphacursus. En dan opeens springen de koppen van twee ‘gristelijke’ politici naar voren, vertegenwoordigers van een zich naar Christus noemende partij, ChristenUnie en CDA. Waarom deze partijen? Ja, ze hebben ervoor betaald – maar zijn ze uitgenodigd? (alle andere advertenties zijn kerk-gerelateerd). Of hebben ze zelf om deze ruimte gevraagd? En hadden de seculiere linkse partijen hier geen belangstelling voor? Denken die dat hun doelgroep niet juist ook in de kerk zit? Dat zou toch wel een slecht teken zijn… Wat de beide partijen in deze twee advertenties doen is woorden gebruiken uit het kerkelijke ‘jargon’: kwetsbaarheid, zorgen voor elkaar, schepping, gerechtigheid. De CU zet die begrippen in met de hulpwerkwoorden ‘kunnen’ en ‘willen’- maar doen ze het ook in de politieke praktijk? Daarin steunden ze (soms tegenstribbelend, maar toch) een kabinetsbeleid dat de agrolobby en de angst voor rechtse sentimenten belangrijker vindt dan nu doen wat nodig is voor het klimaat en voor in de Griekse modder wegzinkende vluchtelingen. En de CDA’er legt ‘gerechtigheid’ uit staande voor het pand van Exodus, de vereniging die hulp aan (ex-)gedetineerden biedt. Zou Exodus daar blij mee zijn? Het CDA bepleit hogere straffen en een strenger asielbeleid – is dat de gerechtigheid die de kerk wil? De kerk zou politiek wat minder naīef moeten zijn!
Ophef als vinger aan de pols van de tijd – zouden we (als bestuur van de vereniging die dit blad uitgeeft) vaker dan 4 x per jaar dit geluid kunnen delen? Juist in deze afstandelijke tijd, waarin zoveel beslissingen voor de toekomst vallen? Bijvoorbeeld in digitale ontmoetingen, per Zoom. Of via de nieuwe website www.ophef-vtm.nl. Of via onze Facebookpagina ‘Vereniging Theologie en Maatschappij’ – kijk daar eens op… Wie hier ideeën over heeft – deel ze met ons: secretariaatvtm@gmail.com .
Recente reacties