Het bijzonder onderwijs raakt steeds meer in opspraak. Ook nu weer. Aanleiding is een verklaring die reformatorische scholen ouders laten tekenen waarin deze instemmen met het beginsel dat het huwelijk van man en vrouw de norm is en homoseksualiteit daarom afgewezen moet worden. Uit uitspraken van schoolbestuurders die zo’n verklaring verdedigen blijkt overigens dat de uitleg ervan nogal wat nuances kent. Maar daar gaat het mij nu even niet om. Want uit een redactioneel commentaar in de NRC van 14/15 november blijkt dat het doorslaggevende argument tegen bijzonder onderwijs van reformatorische snit is: het is niet meer van deze tijd. ‘Deze tijd’ is de zelf boven alle kritiek verheven norm waaraan alles wat niet van ‘deze tijd’ is wordt onderworpen. Lees het voorbeeld dat het commentaar geeft om aan te geven wat dat concreet betekent: ‘Het meningsverschil uit de jaren negentig over de christelijke zondagsrust versus de “liberale” zevende koopdag doet nu onschuldig aan, zelfs nostalgisch.’ Zo benoemt de NRC dus de aanval van de verre van onschuldige 24-uurs economie op de verplichte ene vrije dag waarop (bijna) iedereen van zijn of haar arbeid ‘rusten’ mag, de oudste beperking van het grenzeloos uitbuiten van de menselijke – en de dierlijke – arbeidskracht. Buiten beschouwing gelaten wordt ook dat de vakbeweging eveneens tegen het afschaffen van de zondagsrust was. Maar dat is vanuit de optiek van ‘deze tijd’ logisch. De vakbeweging is immers ook niet meer van deze tijd.
Dick Boer
Recente reacties